7 days! Ale.. o co w ogóle chodzi?!

Jeszcze tydzień i wyjeżdżam. Wyjeżdżam? Aha. Ale gdzie ja właściwie wyjeżdżam? Do Hiszpanii. Do Hiszpanii?!

W sumie to jakoś mi się nie chce. Bo co ja tam będę robić?

Dokładnie za tydzień o tej porze będę już w Madrycie. Przypuszczalnie w drodze do Villafranca, bądź już w wielkim domu hostów. Ok.

W sumie Marta raczej nie za bardzo mówi po angielsku. No trudno, poradzimy sobie. Ale będę z nią spędzać po 6 godzin dziennie. Jakieś tam zabawy znam, ale jak pomyślę, to nie aż tak dużo. Co więc będziemy robić przez tyle czasu?

Nawet nie mam grafiku pracy. Nie muszę sprzątać. Nie muszę gotować. Nawet mogę spać do późna. To co ja tam do cholery mam robić?!

Wolny czas to fajna sprawa, można spotykać nowych ludzi, umawiać się z tymi już wcześniej poznanymi, zwiedzać, imprezować, romansować, chodzić na zakupy, na spacery, smażyć się na słońcu, kąpać w basenie.

Hiszpania? Ok. 

Ale oni mówią tam tylko po hiszpańsku! I jest tam straszny upał!

Hm.. pomyślmy na spokojnie. Lista A: wady, Lista B: zalety. Niech ja się zastanowię.. Hm... Cholera. Chyba trochę za późno o tym myślę. To już za 7 dni! W ogóle w co ja się wpakowałam?!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

A teraz dobry wieczór! :) 

Oto przedstawiłam wam przykładowe me myśli dnia dzisiejszego. Ogólnie można by je nazwać dość wymownie, tak jak nazwany został mój dzisiejszy post. Bowiem... Trochę tego jeszcze nie ogarniam. Nie ogarniam zmieniającej się sytuacji. Tego, że niebawem coś się zmieni. Coś będzie inaczej. Coś będzie BARDZO inaczej. W sumie nie wiem co powinnam teraz czuć, jak się zachowywać. Ale chyba jestem dość spokojna, jak na zbliżające się wielkie coś, które będzie kompletnym przełomem w moim życiu. Bo prawda jest taka, że szokiem na pewno będzie wielkim, a więc i przełomem, bo wszystko będzie inne. I chyba nie muszę wymieniać, które "wszystko". 

Dorwał mnie wczoraj taki mały-duży stres. Trochę mnie siekło. Ale ostatecznie jakoś przeszło. I na razie jestem w fazie "moja wyobraźnia tego nie ogarnia". Boję się wielu rzeczy, zwłaszcza języka, ale są rzeczy, których po prostu nie umiem sobie wyobrazić, bo  najzwyczajniej nie wiem jak będą wyglądać. I to jest dla mnie trochę dziwne.

Moje myśli są bardzo rozbieżne, skontrastowane. Raz się cieszę, raz się stresuję, raz mi się nie chce, raz mi się bardzo chce. W jednej chwili nie wierzę, że robię coś takiego, za chwilę wydaje mi się, że przecież to proste, normalne, oczywiste. I tak w kółko. ;) Tak się dzieje jak już zaczynam myśleć o wyjeździe, na który z resztą będę się pakować już w czwartek. Ale raczej staram się długo nie skupiać na tym temacie, bo boję się, że wtedy pojawi się ten straszny stres. Ten sam, który zaatakował mnie przed egzaminem na prawko, i który na chwilę zawitał w piątek. Dziwne to wszystko jakieś. ;) Rozumiecie mnie? Chociaż troszeczkę macie pojęcie o czym ja tak zrzędzę od kilku minut?

Dzisiaj Ros (http://rosario-aupair.blogspot.com/) leci do Madrytu. A dokładniej.. jak przypuszczam, właśnie jest w samolocie. To niemożliwe, że to wszystko jest JUŻ. Mówiła, że na miejscu będzie o północy. Czekam więc z niecierpliwością na sms'a od niej. Myślę, że będę dużo spokojniejsza jak się dowiem, że już tam jest, że szczęśliwie wylądowała, że wszystko jest dobrze, i że tak naprawdę niebawem się zobaczymy. :) 

Ale wiecie co? Bardzo się cieszę, że lecę. I bardzo się cieszę, że założyłam tego bloga - miejsce, gdzie mogę wam o tym wszystkim opowiadać, czasem trochę pozrzędzić. ;) Bo pewnie jak część z was, i ja z niecierpliwością czekam na ten przyszły weekend, kiedy wyruszę zupełnie sama w nowe, nieznane. :)